De negenjarige Abel praat niet meer sinds zijn vader het gezin heeft verlaten. Niemand weet hoe ze hem kunnen helpen of hoe ze zich tegenover hem moeten gedragen en een verblijf in een psychiatrische inrichting haalt ook weinig uit. Op een dag besluit zijn moeder hem uit de inrichting te halen, ervan overtuigd dat het gezelschap van zijn broer en zus hem zal helpen. Eenmaal thuis aangekomen loopt het hele gezin op eieren, uit angst dat Abel opnieuw instort. Maar de zaak neemt een interessante wending als de jongen zichzelf een nieuwe rol toe-eigent binnen het gezin – namelijk die van het vaderfiguur. Abel buigt de vrees die de gezinsleden hebben voor zijn toevallen om in het respect dat een gezinshoofd toekomt. Vreemd genoeg werkt het nog ook. Totdat er opeens een vreemdeling aan de ontbijttafel zit, die beweert de vader van Abel te zijn.
