‘Militant maoïst’ noemde de regisseur van À bout de souffle zich rond 1968. Op zoek naar nieuwe inspiratie schaarde Jean-Luc Godard zich aan de zijde van de protestgeneratie. In One Plus One richt hij de camera op de Rolling Stones, en vangt hij het ontstaansproces van het duistere ‘Sympathy for the devil’, afgewisseld met fictieve scènes rond een revolutionaire groep Parijse jongeren en Black Panthers op een autosloop. Marx, Bakoenin, Mao, Black Power, Che Guevara: het pantheon van de jaren zestig in beeld, geluid en tekst.
