Oema foe Sranan (Vrouwen van Suriname) is de eerste documentaire over Suriname gesproken in het Sranantongo in de jaren rond de onafhankelijkheid. De film volgt vier vrouwen, Jetty, Sonja, Somai en Sylvie, die zich verzetten tegen miskenning en uitbuiting en de armoede die ze dagelijks ervaren. Door middel van hun persoonlijke verhalen geven zij zicht op de geschiedenis van kolonialisme, neokolonialisme en discriminatie in Suriname en Nederland.
De oorzaken van de armoede worden in beeld gebracht aan de hand van citaten uit Wij slaven van Suriname van Anton de Kom, het boek dat is opgenomen in de Nederlandse Canon. Het is een aanklacht tegen de rol van Nederland als kolonisator en tegen de buitenlandse bedrijven die zich verrijken maar het land berooid achterlaten.
